قسم به باران

انگار همین دیروزها بود که برایت می نوشتم

از ستیز از ستاز

دوستت دارم هایم را تنها برای تو می نویسم برای ماه عسلی دیگر

بوس

یهار که باشه یه بهونه تو راهه اونم بهانه داشتن تو تولد تو

بهار که باشه دیگه دل منو دلای دیگه نمی لغزه چون تو رو داره فردی که عین یه کوه کنارته قدم به قدم باهاته

دوستت داره می خادت دوست داره همزمان با شیطنتای تو دوست داشتای تو هم ببینه بوس بوس چاغور

چه کنم که سووشون میل چمن نمی کند

زان لعل سیه وشم میل مراغ کرد و رفت

چه کنم که نوبتست و تو طرف کنار می کنی

اسمش خوشگله خودشم خوشگله اما بی معرفته دوستش که داشته باشی

عین استون می پره

اونو نمی گم که خاصیت عشقو می گم

عشقو دوست داشتن یکیه ببم جان

فلسفه چینیم ممنوع

بوس

معنای اسمش میشه نیکی دوست داشتنیه البته نه برای همه برای من حتی برای خانواده هم هم نه

دوستش دارم به باران یخ زده به غربت یخ زده نه

همیشه آرام و آرام در گوشم زمزمه می کند دوستت دارم و خاطرت خیلی برای من عزیز است

می گوید تو این را ندان می پرسم چرا می گوید برای رخساره

اسمش یعنی با عظمت یعنی آدمی که طبعش بلنده دوستم داشت جوری که خودمم فکرش رو نمی کنم

مامانش خاطرش رو خیلی می خاد منم مامانش رو دوست دارم گفت تو فقط برای من نیستی یه بوس از لپش گرفتمو گفتم اشتباه می کنی

تا حالا فکر کردین فاصله بین دوست داشتنی بودن و دوست داشتنی نبودن چقدره

وقتی که باهاش هرز می پری تازه می فهمی تو چه دنیای عمیقی هستی تو یه دنیای عجیب و غریب عین کارتونای تام و جری

دوستش دارم به میلیون ها دلیل زاده شهر عشاقه به هر سختی منو به آرامش منتهی می کنه خب این یعنی اوج دلدادگیه یه پسر به یه دختر

بوس به دو تا دستات

کنارش که وای میستم بهش افتخار نمی کنم فقط و فقط دوستش دارم یعنی می خام قربون صدقش برم بم نمی گه دوستم داره چون معتقده به عمل کار برآید به سخن گفتن نیست

همیشه میگه پسر دوست دارم چون نمی خام پای هیچ دختری تو زندگیمون بیاد

خب

منم متقابلا باهاش همین نوع برخورد رو دارم

چندوقتپیش ها می خاستم برای قشنگ ترین عشقم یک نامه ام را بنویسم یک نامه ای عاشقانه اما منصرف شدم و برایش یک نامه ای عشقولانه نوشتم

برایش گفتم که گویا قضا و قدر مقدر فرموده و اینجانب را به دوجانب مبدل گردانده و نامه ی عشقولانه اینجانب رو به سامان مبدل گرفت

گویا یار توفیق نفرمودند اما قضا بله

می خاستم بش آروم بگم که تو همونی گفت تو همونی که چی

که دیدم یهویی همه نوستالژیهام ازش به خاک داد

بهش گفتم می دونی گفت همه چیو می دونم

گفتم یه سوال گفت هیچی نگو

گفتم چرا

گفت فرهاد اگه فرهاده خوب مب دونه مجنون وار چه جوری عشقش رو به سامان بده نه خاک